Αφιερωμένο στον παππού μου,τον Γιώργο το Λεμοντζή και τη γιαγιά μου Μαρία που ακολούθησαν τη διαδρομή Βουρλά – Χανιά και μετά το ΄55 στην Αθήνα.Kάπου εκεί στα 1957 γεννήθηκα κι εγώ.
Ο παππούς ο Γιώργης και η γιαγιά η Μαρία ήρθαν απ΄τα Βουρλά το ΄22.Με τις μανάδες και τ΄αδέρφια τους.Οι πατεράδες τους έμειναν πίσω.Στα Αμελέ Ταμπούρια.Δε ήρθαν ποτέ.Η γιαγιά Καλιόπη η Λεμοντζή και η γιαγιά Αννα η Σαρρήδαινα,όπως οι περισσότερες Μικρασιάτισσες μάνες,γίναν και μάνα και πατέρας.
Τα χρόνια πέρασαν και παρότι ήρθανε χρόνοι δίσεκτοι,οι δυό τους κάναν μεγάλη οικογένεια.Εκαναν έξη παιδιά.Τον Φίλιππο(πέθανε στη κατοχή),τη Καλιόπη,τη Βαγγελιώ,τη Δέσποινα,την Αγγέλα και το στερνοπούλι τους,τον Γιώργο.Τα κλαδιά τους απλώνονται μέχρι σήμερα,κι απ΄ότι φαίνεται έχουνε μέλλον.
Ο παππούς ο Γιώργης μέχρι να έρθει στην Αθήνα,εκεί στη δεκαετία το ΄50,ήταν αμαξάς στα Χανιά
Η γιαγιά η Μαρία μεγάλωσε στο Κόκκινο Μετόχι και μετά που παντρεύτηκε το παππού κατεβήκαν στα Χανιά και μέναν εκεί που είναι το άγαλμα της Μικρασιάτισσας Μάνας σήμερα.
Η γιαγιά Μαρία στα Χανιά,(το παιδάκι ίσως είναι ο Φίλιππος).
Η γιαγιά Μαρία με τον Γιώργο και την Αγγέλα.
Η μάνα της γιαγιάς μου.Η μεγάλη γιαγιά η Αννα η Σαρρήδαινα με τρείς εγγονές της.Τη Δέσποινα,την Αγγέλα και τη Βασιλεία.Μας άφησε κάπου στα τέλη της 10ετίας του ΄60.
Ο παππούς ο Γιώργης κάπου στα μέσα της 10ετίας του ΄70.
Ο παππούς ο Γιώργης με στιβάνια και μερικούς φίλους πίνουν ένα κρασάκι.
Οι μεγαλύτερες κόρες,Βαγγελιώ(η μάνα μου),Πόπη και ο Γιώργος.
Ο παππούς ο Γίωργης με τον πρώτο του εγγονό,τον Φώτη,έξω από το σπίτι στο Αιγάλεω.
Μνήμες ειπωμένες μιά βραδιά από ένα μικρασιάτη στα Χανιά,γραμμένες σε χαρτί γιά να μη ξεχασθούν ποτέ!
