“Παμβουρλιωτική Ενωση”, το “Σωματείο του τρόμου”.

Tο λάβαρο της ¨Παμβουρλιωτικής Ενωσης¨ βρίσκεται στο ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ της Καισαριανής.

Επειδή ο χαρακτηρισμός της Ενωσης ως σωματείο του τρόμου είναι κάπως….παρεξηγήσιμος,πρέπει να διευκρινήσουμε ότι έτσι αποκαλούσαν την ΄΄Παμβουρλιωτική Ενωση΄΄ οι Μικρασιάτες και οι ντόπιοι,θέλοντας να εξάρουν τη δυναμικότητα και το θάρρος των μελών και στελεχών της.
Το σωματείο ιδρύθηκε στα τέλη του 1923,λίγο μετά την ίδρυση της ΄΄Ενωσης Εφέδρων Μ.Ασίας΄΄.Στις πρώτες αρχαιρεσίες,που έγιναν στις αρχές του 1924,ψήφισαν 3680 Βουρλιώτες πρόσφυγες,πού έμεναν στην Αθήνα,στον Πειραιά,στη Θεσσαλονίκη,στη Πάτρα και στη Κρήτη.

Αμέσως μετά τις αρχαιρεσίες,το εκλεγμένο Κεντρικό Συμβούλιο της Αθήνας διόρισε επιτροπές σε όλες τις περιφέρειες που υπήρχαν προσφυγικοί καταυλισμοί.Ετσι άρχισε ο αγώνας γιά τη στέγαση των προσφύγων και την αποζημίωσή τους.
Το ακανθώδες θέμα των προσφυγικών αποζημιώσεων το παρακολουθούσε η »Παμβουρλιωτική» από κοντά.
Το 1928,όταν επανήλθε παντοδύναμος ο Βενιζέλος,τον επισκέφθηκε στο »Πτι Παλαί» επιτροπή αποτελούμενη από τα στελέχη της »Παμβουρλιωτικής» Σταύρο Σταυρίδη,Θάνο Φλώρο,Παναγιώτη Σταμπούλο,Θεμιστοκλή Περιβόλα και Τζιώτη,οι οποίοι του ζήτησαν να τακτοποιήσει το θέμα των προσφυγικών αποζημιώσεων.
Η απάντηση του Βενιζέλου ήταν:
΄΄Δε μπορεί οι πρόσφυγες να γίνουν η βδέλλα του προ΄υ΄πολογισμού σε βάρος των γηγενών΄΄.
Ο Περιβόλας τότε χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι,ενώ ο Σταυρίδης αποχωρώντας φώναξε:
΄΄Ο αγώνας μας είναι δίκαιος κύριε πρόεδρε,γι αυτό και μείς θα τον συνεχίσουμε΄΄.
Αυτή ήταν η ΄΄Παμβουρλιωτική Ένωση΄΄ και αυτό το θάρρος και δυναμικότητα είχαν οι Βουρλιώτες!

Και κάτι ακόμα….

Τον Αύγουστο του 1923 και με την ανεργία να μαστίζει τους πρόσφυγες,ένας Βουρλιώτης ανακοινώνει στον Παναγιώτη Σταμπούλο,ένα από τους επικεφαλής της ¨Παμβουρλιωτικής¨ στη Καισαριανή,πως οι Μανιάτες λιμενεργάτες έκαναν απεργία στο λιμάνι του Πειραιά και όσοι ¨πατριώτες¨ θέλουν,να κατέβουν γιά να πιάσουν δουλειά:¨Μάζεψα τότε όσους μπορούσα και κατεβήκαμε.Μπήκαμε στο Α και Β υπόστεγο του Τελωνείου.Οι απεργοί Μανιάτες θέλησαν να μας εμποδίσουν.Ρίξανε μερικές πιστολιες στο ψαχνό,μας επετέθησαν με μαχαίρια και μαγκούρες μα και μείς δε κάτσαμε με σταυρωμένα τα χέρια.Δεν είμασταν έτσι μαθημένοι.Στο τέλος νικήσαμε.¨

Οι Βουρλιώτες δε θεώρησαν τη σύγκρουσή τους με τους Μανιάτες λιμενεργάτες ως σπάσιμο της απεργίας,αλλά ως σπάσιμο του ¨Μανιάτικου Προνομίου¨,όπως αναφέρει ο Σταμπούλος στο ημερολόγιό του.Του μονοπωλίου δηλαδή που είχαν οι Μανιάτες στο λιμάνι.Ηταν 25 Αυγούστου του 1923.Από τότε άρχισε η απασχόληση  και των Βουρλιωτών στο λιμάνι σαν λιμενεργάτες.