Τα Βουρλά της καρδιάς μας!

Κάηκε μάνα ο Βουρλάς,
χαθήκαν τα παιδιά μας.
Μαυρίλα γύρω απλώθηκε.
κάψαν την Παναγιά μας.
………………..
Τα δάκρυα μου ποταμός,
χυθήκανε στη Σκάλα
κι αυτά που ΄δαν τα μάτια μου,
ξεσκίσαν τη καρδιά μου.
…………………
Να τα ξεχάσω δε μπορώ,
δε πρέπει,δεν αρμόζει
κι η δόλια η πατρίδα μου,
τη μνήμη μου στοιχειώνει.
…………………
Γιά τις επόμενες γενιές
το χρέος το δικό μου,
γιά τα Βουρλά να ιστορώ,
μέχρι το θάνατό μου!
…………..ΦωΚάς Βουρλιώτης.