Βουρλά,το καμάρι της Ερυθραίας!

Βουρλά!
Καμάρι της Ανατολής!
Καρφί μέσα στα μάτια των Τούρκων.
Με τι συγκίνηση θυμάμαι τους αμπελοφυτεμένους κάμπους σου!Θυμάμαι τα ωραία εωθινά σου και ξαναζωντανεύουν μέσα μου τα ίδια αισθήματα που εδωκίμαζα τότε,σαν έβλεπα να ξεχύνονται από τους μαχαλάδες σου στα αμπέλια χιλιάδες κόσμος,που ήξερε να κρατεί το λισγάρι του αγρότη τόσον, όσον και το τουφέκι του πολεμιστή.
Σαν έβλεπα να ξεχύνωνται στους κάμπους σου,αμέτρητα κορίτσια καλλίκολπα,έχοντας σκεπασμένα τα ωραία των κεφάλια με μετάξινες σάρπες που οι αύρες.οι πρωινές,τις αεροτίναζαν χαδιάρικα!Και θυμάμαι ακόμη τα βραδυνά που κουρασμένος ο κόσμος γύριζε από τ΄αμπέλια,εύθυμος και χαρούμενος.Τις μεγάλες σου ταβέρνες που μπένανε μέσα καβάλλα στα άτια των τα παλληκάρια γιά να ξεδιψάσουν με γλυκό κρασί!

Τα Βουρλά ανέκαθεν ήσαν η κοιτίς των ανδρείων τούτων τέκνων της Ελληνικής πατρίδος.
Υπήρχον Βουρλιώτες καταδικασμένοι υπό των Τουρκικών δικαστηρίων εις θάνατον και οι οποίοι όμως εκυκλοφόρουν ανενόχλητοι μέσα στα Βουρλά.Κανείς αστυνόμος δεν ετόλμα να τους ενοχλήση,διότι τον ανέμενεν ο βέβαιος θάνατος.Υπήρχον άλλωστε μέσα στα Βουρλά συνοικίαι εις τας οποίας ποτέ δεν επάτησε τούρκικο πόδι.

Τί έγιναν τα παιδιά σου άμοιρη πολιτεία!
Άταφοι είναι ακόμη οι σκελετοί των,στις χαράδρες των γύρω σου βουνών ή επουλήθησαν από τους Εβραίους,γιά πρώτη βιομηχανική ύλη σε Ευρωπαίους βιομηχάνους.
Πόσοι εσώθησαν από τα Βουρλά πού όταν ήλθε η μεγάλη συμφορά δεν θέλησαν να πέσουν έτσι άδοξα;Αγνωστον.
Και που είναι όσοι εσώθησαν;Κι αυτό άγνωστον.
Ποιός ξέρει σε ποιό συνοικισμό θα είναι στριμωγμένοι εκείνοι πού δεν τους χωρούσαν οι κάμποι και τα βουνά…….

…Απόσπασμα από το ιστορικό μυθιστόρημα του Παντελή Καψή,”ΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ” ,που γράφτηκε στην Αθήνα το 1927…