…………….Αναστάσης Μπουτζαλής…………..
………….Καπετάν Βρόντος (1888-1944)……….
Ο Μπουτζαλής καταγόταν από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας.Διέθετε εξαίρετα σωματικά και ηθικά προσόντα.Είχε όμως και ηγετικά χαρίσματα που τον έκαναν να ξεχωρίζει.Ελαβε μέρος σε όλους τους αγώνες του έθνους σε Μακεδονία,Μικρασία και Κρήτη.Ο Αναστάσης Μπουτζαλής που τον συναντάμε αργότερα στο Ηράκλειο να ηγείται αντάρτικων ομάδων, είναι ίσως ο γνωστότερος από τους χαρακτηριστικούς ανυπότακτους Βουρλιώτες της εποχής που έδρασαν τότε στα μέρη της Μικρασίας,προσπαθώντας να πάρει εκδίκηση για τους μαρτυρικούς θανάτους των συμπατριωτών του.

Η στενή φιλία πού είχε με τον Πλαστήρα,επισφραγίστηκε στη Κρήτη,όταν μετά τον ξεριζωμό ο Μαύρος Καβαλάρης βάφτισε τον πρώτο γιό τού Αναστάση,δίνοντας ως όνομα το επώνυμο του κοινού τους ινδάλματος, ”Βενιζέλος”.

Το παιδί,μοιάζοντας και στούς δυό πατεράδες του(φυσικό και πνευματικό),θα μπεί έφηβος στην αντάρτικη ομάδα του πατέρα του και θα γίνει κουρμπάνι στο βωμό της πατρίδας,εκτελεσμένο απ΄τους Γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου του 1942

Ο Αν.Μπουτζαλής και η ομάδα του,έλαβε μέρος,τον Απρίλη του ΄44,στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε,όπως και σε πολλά σαμποτάζ και μάχες εναντίον των Γερμανών.

Πάτρικ Λη Φέρμορ, Αναστάσης Μπουτζαλής και Στάνλεϋ Μος στη μάντρα του Σηφογιάννη, ανήμερα του Πάσχα 1944, λίγο πριν την απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε

….13 Οκτωβρίου 1944,η γερμανική κατοχή είχε τελειώσει.Οι πρώτες μέρες της απελευθέρωσης όμως σκιάστηκαν από εκδηλώσεις εχθρότητας ανάμεσα στις αντιστασιακές ομάδες της ”αριστερας”(ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) από τη μιά και των ΄΄εθνικοφρόνων” της ΕΟΚ(Εθνική Οργάνωση Κρήτης) από την άλλη.Μέσα σ΄όλα υπήρχαν βέβαια και τα προσωπικά…..Ζητήματα τιμής.
Ενα χρόνο πριν,”καλοθελητές” μετέφεραν στον Μπουτζαλή τη χαλκευμένη πληροφορία ότι η κόρη του Ελευθερία είχε γίνει ερωμένη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ,Γιάννη Ποδιά..Αστραψε και βρόντησε ο καπετάν-Βρόντος.Η κόρη του,η δική του κόρη;Η Ελευθερία πάντως μέχρι το τέλος της ζωής της αρνιόταν επίμονα την κατηγορία.
Τους δύο καπετάνιους συνέδεε η κοινή Μικρασιατική καταγωγή, η αμοιβαία εκτίμηση καθώς και το πάθος γιά την λευτεριά και την Ελλάδα.Τους χώριζε όμως ένα τεράστιο ζήτημα τιμής πού θα έπρεπε να εκκαθαριστεί όπως υπαγορεύει ο αμείλικτος κώδικας τιμής στη Κρήτη, μα και στα Βουρλά παλαιότερα.
”Την Πέμπτη το βράδυ στις 8 θα σε περιμένω στη γέφυρα των Μαλάδων γιά την υπόθεση που κατέχεις.” του μήνυσε.
Ο Ποδιάς ούτε πήγε,ούτε απάντησε.Την άλλη μέρα στάλθηκε δεύτερο μήνυμα με το ίδιο περιεχόμενο και το ίδιο αποτέλεσμα.
Ο Μπουτζαλής θεώρησε ότι η μη ανταπόκριση του Ποδιά στη πρόσκληση του ισοδυναμούσε με ομολογία ενοχής.Το τρίτο γράμμα που του έστειλε περιείχε το φοβερό προμήνυμα αυτού που θα ακολουθούσε.
”Οπου σμίξουμε θα ΄πομείνει ο ένας μας..-Βρόντος”.
Ο Στρατιωτικός Διοικητής Ηρακλείου,Στρατηγός Παπαδάκης θεώρησε καλό,προκειμένου να αποσοβήσει έριδες μεταξύ των αντιμαχομένων ομάδων,να καλέσει τους αρχηγούς σε σύσκεψη στις 13 Οκτωβρίου 1944 στις 11 το πρωί,στο κτίριο της Στρατιωτικής Διοίκησης,εκεί που τώρα βρίσκεται η Νομαρχία Ηρακλείου.
O Μπουτζαλής βρισκόταν στον εξώστη της Στρατιωτικής Διοίκησης,όταν έφτασε ο Ποδιάς.Τον περίμενε ο Αναστάσης γιά να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους.Ηταν λόγοι τιμής και ξεπλένονται μόνο με αίμα.
-”Ατίμασες το σπίτι μου,θ΄αποθάνεις” και του έριξε μιά ριπή τραυματίζοντάς τον σοβαρά στο στήθος και το δεξί χέρι.
Ο Μπουτζαλής,που ας σημειωθεί,είχε το χρόνο και τη δυνατότητα να ολοκληρώσει την απόπειρά του,παραδόθηκε μετά τη πράξη του σε άντρες της ομάδας Μανώλη Μπαντουβά.

Αμέσως ξέσπασαν ταραχές.Η πόλη παραδόθηκε στο χάος.Πυροβολισμοί εκατέρωθεν.Με συνοπτικές διαδικασίες επικράτησε η γνώμη των ΄΄σκληρών” γιά άμεση παραπομπή του Μπουτζαλή σε δίκη και τη καταδίκη του σε θάνατο,θυσιάζοντας τον στο βωμό μιας ανήθικης σκοπιμότητας.
Η απολογία του Μπουτζαλή λιτή και αντάξια της ευθύτητάς του.
”Αποπειράθηκα πράγματι να σκοτώσω τον Γιάννη τον Ποδιά.Το έκανα γιά λόγους τιμής και όχι γιά κομματικούς λόγους.Αν πρόκειται να αιματοκυλισθεί ο τόπος,πρέπει να με σκοτώσετε.Εγώ ανήκω στην Ελλάδα και πουθενά αλλού.Μόνος μου έκανα ότι έκανα.”
Η κατάπτυστη απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου Ηρακλείου ήταν θ ά ν α τ ο ς και εκτελέστηκε άμεσα.
Θάνατος γιά απόπειρα ανθρωποκτονίας!
Ο Ποδιάς επέζησε,ξανάπιασε το τουφέκι και ηγήθηκε του αντάρτικου κινήματος της αριστερας στην ανατολική Κρήτη από τον Απρίλη μέχρι τις 27 Ιουνίου του 1947,οπότε σκοτώθηκε κοντά στον Ψηλορείτη σε μάχη του ΕΛΑΣ με άντρες της Χωροφυλακής.

Σήμερα,είναι βέβαιο ότι όταν ο Μπουτζαλής έπαιρνε την απόφαση να σκοτώσει τον Ποδιά,είχε την ακράδαντη πεποίθηση ότι ο τελευταίος ”είχε ατιμάσει το σπίτι του”,όπως χαρακτηριστικά του φώναξε τη στιγμή που τον γάζωνε με το όπλο του.Επίσης είναι βέβαιο πιά, ότι την πεποίθηση αυτή καλλιέργησαν καί του υπέβαλαν έντεχνα κάποιοι σκευωροί γιά δικά τους κομματικά οφέλη.Αυτοί είχαν προφανώς ενοχληθεί από τη παρουσία των δύο ισχυρών Μικρασιατών.Του βενιζελικού Μπουτζαλή και του αριστερού Ποδιά και βρήκαν καλή την ευκαιρία να τους εξουδετερώσουν με την ίδια φαρμακερή βολή.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα λοιπόν,η καταδίκη και η εκτέλεση του Αναστάση Μπουτζαλή υπήρξε καταφανώς άδικη.Αυτό το γεγονός θα πρέπει να καταλογισθεί ευθέως σ΄αυτούς που την προκάλεσαν αλλά και σ΄αυτούς που την ανέχθηκαν με τη σιωπή τους.
Εμείς λοιπόν σήμερα,αναδεικνύοντας συνοπτικά το θέμα,νιώθουμε την ανάγκη να βροντοφωνάξουμε……
—Συγνώμη Αναστάση!!!