ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Εσένα που σε φίλησε της Λευτεριάς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στην Άγια Λαύρα
Εσέ που χέρι σ’ ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές, µα ντουφεκιές όταν σε χαιρετήσαν,
οι ντουφεκιές παλληκαριών που εµπρός σου αντρειωµένα
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
.
Εσένα που σε κοίταξαν µάνες, που στό ‘να χέρι
βαστούσαν βυζανιάρικα και στ’ άλλο το µαχαίρι.
Εσέ, που όταν σ’ αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν
και µ’ άρµατα την µέση τους την κουρασµένη εζώσαν.
Εσέ, ποια ανθρώπινη φωνή µπορεί να ιστορήση
την ξακουσµένη δόξα σου και να την τραγουδήσει;
.
Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καµωµένη
Εσύ ‘σαι από αίµα, από καπνούς κι από φωτιά βγαλµένη.
Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια,
κυµάτισες ανίκητη σε πέλαγα κι ακρογιάλια.
Σ’ άγριες µάχες άπαρτο το φλάµπουρο σου εστήθη
και πάντα δρόµους σ’ άνοιγαν µέσ’ των εχθρών τα πλήθη.
.
Τα χέρια που σε βάσταγαν, τ’ αντρειωµένα χέρια,
για να σε στήσουν σε κορφές, σ’ απάτητα ληµέρια,
για να σε δουν πολύ ψηλά, ψηλά απ’ της γης το χώµα,
τόσο ψηλά, που τ’ ουρανού επήρες πια το χρώµα.
………………………………………………..Γ. Σηµιριώτης

Το Ποιηµα αυτό απηγγέλθη διά πρώτη φορά από τις µαθήτριες του Κεντρικού Παρθεναγωγείου ΣΜΥΡΝΗΣ, κατά την απελευθέρωση αυτής υπό του Ελληνικού Στρατού (02 Μαΐου 1919).

Στην πρώτη φωτογραφία είναι η έπαυλης του Κοντζιά στη θέση Παπά-σκάλα, Μποστανλί του Κορδελιού όπου έμεινε ο βασιλεύς Κωνσταντίνος κατά την επίσκεψή του στη Σμύρνη που συμβολικά αποφασίστηκε να είναι την 25η Μαρτίου 1921.

Στη δεύτερη που είναι την ίδια μέρα,είναι το ξεκίνημα των ευζώνων από την πλατεία μπροστά στο ελληνικό διοικητήριο (πίσω αριστερά είναι το ρολόι) που κατευθύνονται προς την παραλία σε παρέλαση λόγω εθνικής επετείου αλλά και για να υποδεχτούν τον βασιλιά μαζί με τις κοπελιές που κρατούν καλάθια με λουλούδια.

ΥΓ:Ο Γεώργιος Σημηριώτης(1878-1964), αδερφός του Άγγελου Σημηριώτη, γεννήθηκε στο Αδραμύττι της Μικράς Ασίας, μεγάλωσε όμως στη Μυτιλήνη, όπου πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Στη συνέχεια έφυγε για την Αθήνα, όπου έζησε από το 1898 ως το 1906 και ταξίδεψε στην Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και τις Η.Π.Α. Στην Αθήνα επέστρεψε το 1916, δημοσίευσε κείμενα σε λογοτεχνικά περιοδικά, εξέδωσε από κοινού με τον αδερφό του Κώστα το περιοδικό Σαλόνι (1924) και ασχολήθηκε με το θέατρο. Μετά από μια σύντομη παραμονή στη Σμύρνη πριν το 1922 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Διευθυντής του Θεατρικού Φοιτητικού Ομίλου και Σύμβουλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1902 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής Τραγούδια, ενώ ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Σημηριώτη βλ. Παππάς Π.Ν., «Σημηριώτης Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια21. Αθήνα, Πυρσός, 1933 και Σολωμονίδης Χρήστος Σ., «Σημηριώτης Γιώργος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.