Τα “τέλια του Μουσελέ”.

“ΤΑ ΤΕΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΛΕ”.

Εμείς οι Βουρλιώτες ξέρουμε και δε ξεχνάμε……….

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019.
Επιτέλους ξημέρωσε.Το γκρούπ έφυγε γιά τη Εφεσσο και μεις,ο Μάνος,η Τασώ,ο Αγγελος ,η Μαρία κι εγώ ξεκινήσαμε με το λεωφορείο της γραμμής γιά το χωριό μας.Πήγαμε στα Βουρλα!

Δεν ήταν καί το ευκολότερο πράγμα στο κόσμο.
Ψάχναμε,υποθέταμε,θεωρούσαμε,ρωτούσαμε,,κάποια στιγμή χωρίς να το ομολογήσει κανείς μας,απογοητευτήκαμε και τότε,”ο από μηχανής θεός”,ο πατέρας της ή απλά η κοφτερή ματιά της Τασώς μας έδειξε τον τόπο.

Ενα γκρεμισμένο τζαμί με δυο τάφους στον μικροσκοπικό αυλόγυρο και μιά ταμπέλα : MUSALA CAMI!Το όνομα ταίριαξε,η θέση ήταν στο σημείο που με αγωνία ψάχναμε στον χάρτη,σαν να ήταν η ψηφίδα που έλειπε για να συμπληρωθεί το μωσαϊκό και ακριβώς απέναντι μιά βρύση που κάποτε ανάβλυζε,πιθανόν,το Αγιάσμα του Αγιάννη.Του Αγιάννη του Μουσελέ.

Σήμερα δεν τρέχει πιά νερό.Στέρεψε,όπως και η ζωή των παλικαριών του Βουρλά!
Πίσω από τη κρήνη ένα τεράστιο χωράφι προς πώληση σήμερα,που πιθανότατα εκεί ήταν τότε τα ”τέλια”.Τα ”τέλια του Μουσελέ”.Το στρατόπεδο που συγκέντωσαν οι Τούρκοι τον αντρικό πληθυσμό των Βουρλών.Αρκετά στρέμματα,στο τρίστρατο.

Αριστερά ο δρόμος που πήγαινε τότε στον τουρκομαχαλά,δεξιά ο δρόμος γιά τους ελληνικούς μαχαλάδες και πίσω του ο δρόμος γιά Σιβρισάρι και Εφεσσο.Υπήρχε λοιπόν νερό,δρόμοι διαφυγής και εφοδιασμού,ήταν έξω από τον ΄΄αστικό ιστό΄΄, ιδανικό λοιπόν από στρατιωτικής απόψεως γιά στρατόπεδο και ειδικά συγκεντώσεως.

Οι παλμοί αυξάνονται,η καρδιά χτυπάει τρελά,τα μάτια βουρκώνουν,τα πόδια τρέμουν και η ανάσα κόβεται!
Βρισκόμασταν εκεί που 11.000 Βουρλιώτες ξεκίνησαν ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό!Τα κόκαλά τους είναι σπαρμένα στη γη της Μικρασίας,από τα πυρπολημένα Βουρλά ως τις όχθες του Ευφράτη.
Ας είναι αιωνία τους η μνήμη!
Δε θα τους ξεχάσουμε ποτέ.
Αυτό είναι το χρέος μας!